Vakantie 2003

Op een zonnige maandag (quatorze juillet) vertrokken wij samen bepakt en bezakt richting Frankrijk.
We reisden op een nieuwe motor (Honda Varadero) en hadden een nieuwe tent aan boord.
Deze vakantie kon nu al niet meer stuk.
De kilometerteller stond op 3740 km.
Zowel het in- als oppakken was snel gebeurd. (Na een aantal jaren op deze manier vakantie vieren krijgen we er een zekere handigheid in en we raken goed op elkaar ingespeeld.)

Nederland verlieten we al gauw via Breda en ook Belgie was snel gepasseerd via Antwerpen en Gent.
Bij Parijs ging het kriebelen, maar zonder problemen lieten we deze stad in een klein uurtje achter ons. We namen de A190 richting Bordeaux.
We zakten snel zuidwaarts af en het begon aardig warm te worden. Bij Orléans is het al ver boven de 30 graden en we besloten ons reisschema aan de hitte aan te passen, want het was onmogelijk om langer op de motor te blijven zitten. Tours werd onze eerste stopplaats en rond 15.30 uur stonden we al voor een Etap hotel.
Met een heleboel flesjes water, een fris bad en een hamburger-maaltijd kwamen we weer op krachten.

De volgende dag reisden we via de peage verder richting Bordeaux. Na deze stad kozen we voor een route binnendoor. De D932 is een leuke weg, die via gezellige dorpjes en mooie wijnvelden verder naar het zuiden gaat. Ons einddoel van die dag is het plaatsje St. Jean Pied de Port dichtbij de Spaanse grens en aan het eind van de middag bereikten we de camping daar. Tenminste dat dachten wij. De volgende dag bleek het een dorpje (St. Jean Pied de Vieux) ervoor te zijn. De camping was heel rustig en eenvoudig. Er heerste wel enige opwinding, want de volgende dag zou er een wielerronde passeren. Er werd een heleboel aan drankjes en hapjes klaargezet voor de renners. Wij zetten ons tentje op en na een eenvoudig stokbroodje met omelette kropen we er al vroeg in. Het regende en onweerde die nacht.

De volgende dag moedigden we met de andere campinggasten en het hele dorpje de wielrenners aan. Het waren er veel; er leek geen einde aan de rij racefietsen te komen. We bezochten het vestingsstadje St. Jean Pied de Port nog even aan het eind van de middag. s'Avonds aten we in een restaurantje in Baskische sfeer.

De volgende dag maakten we een tocht van 425 km en beklommen 3 colletjes. Col d' Aubisque (1709m) , Col du Tourmalet (2115 m) en Col d' Aspin (1450 m) . Een prachtige rit door de Franse Pyreneeen.

Daarna ging de reis naar Spanje met als begin de Puerto de Ibaneta waar we de grens passeerden. We namen vervolgens wegnr 172. Het landschap was schitterend en woest: bossen, rivieren, stuwmeren.
We bereikten ons doel in de loop van de middag: camping La Banera in Ayerbe. Deze camping had een koelkast en een magnetron voor algemeen gebruik. Wij maakten ravioli en pizza's erin warm en aten het met een lekker wijntje bij de tent op. Er was een gezellig barretje/restaurantje bij de camping en daar ontmoetten we Alistair en Shelley, twee Schotse bergbeklimmers. Er was veel te zien in de omgeving.
We bezochten het Castello de Loarro en bekeken de gieren bij Riglos. Een adembenemend gezicht: die grote, statige roofvogels met op de achtergrond de woeste rotspartijen. We brachten een bezoekje aan het verlaten, spook- en reusachtige station Canfranc. Sinds dat er in 1970 aan de Franse-zijde een spoorbrug is ingestort is er geen treinverkeer meer mogelijk tussen Frankrijk en Spanje en blijven de treinen stil staan, behalve een lokaal treintje wat 2 keer per dag komt.

Een paar dagen later vertrokken we richting de Spaanse motorcamping in de buurt van Gerona. We zouden weg R260 op gaan pakken. Deze weg loopt van Oost naar West door de Pyreneeen. Via de Puerto de Cotefablo reisden we oostwaarts. Onderweg strandden we bij Ainsa. Het was siestatijd en de R260 was een paar uur afgesloten wegens wegwerkzaamheden. Een tussenstop was noodzakelijk en na de Collado de Foradada (1020 m) , Collado de Fadas (1470 m) en de Collado de Espina (1407 m) deden we dat in Bonansa op een familiecamping.

Via de Collado de Toses reden we de volgende dag verder richting oosten. Ook de Spaanse Pyreneeen vonden wij schitterend. Camping Motos Catalunya was slecht aangegeven en moeilijk te vinden. Uiteindelijk gevonden bleken we de enige gasten te zijn. We hadden het hele zwembad voor onszelf! We aten gezellig mee met de Spaanse familie, de nieuwe beheerders van de camping.

Er volgden een paar culturele dagen. In Figueras bekeken we het Museo de Theatro Dali, waarvan we erg onder de indruk waren. Barcelona werd ons meest zuidelijke punt en in deze prachtige stad brachten we een dag door. We vertoefden vooral in het Park Guell, waar we onze ogen uitkeken. Maar natuurlijk zagen we ook de Sagrada Familia.

De reis ging verder naar Frankrijk. Langs de kust reden we via Perpignan landinwaarts langs de noordzijde van de Pyreneeen naar Carcassonne. Bovenop de bergen zagen we vele kathaarse burchten.
We hebben de Cité Carcassonne bekeken. Heel mooi, maar ook heel toeristisch en dus duur.

Daarna werd het tijd om onze vaste belangrijke stek (motorcamping Rendez-Vous in Lunas) op te zoeken. We hadden daar met vrienden afgesproken.
We reden een leuke route door de Lanquedoc en werden bij aankomst op de camping verwelkomd door onze kennissen. Tijdens ons eerste drankje (natuurlijk een pasties) werd er volop bijgekletst met Alice en Cliff.
Met vriendin Elfriede en later Munt (eigenaar) werd het borreluurtje, na het opzetten van de tent, voortgezet en was het al snel tijd om te gaan eten. Altijd een feest op Lunas.
Er volgden een paar dagen van zwemmen, luieren, lekker eten en drinken op de camping en af en toe een ritje in de omgeving. Samen hebben we nog een tochtje gemaakt naar Pezénas, een leuk kunstenaarsplaatsje in de buurt richting Béziers. Aart en Cliff hebben nog gekanoed bij Rockabrun. Op onze laatste avond werd het jaarlijkse feest op Lunas gevierd. De Franse rockband Alice's Scooters trad op en het feestspektakel eindigde voor veel mensen in het zwembad.
Na vier dagen (onze langste stop) was het tijd om verder te trekken. Tot volgend jaar!

Via Les Cevennes en Le Var (Luberon) reisden we in een dag naar Les Gorges de Verdon. In Beaux Greoux les Bains vonden we 's avonds een Camping Municipal voor één nacht.

De volgende dag maakten we door de prachtige lavendelvelden een zoektocht naar een leuke camping en vonden deze nabij Mezel, camping la Celestine.
Vanuit deze plaats maakten we leuke toertochten in Les Gorges de Verdon (zowel boven- als onderlangs), Les Gorges Rouges, over de Route Napoleon (het betere bochtenwerk) en beklommen de Col du Labouret (1240 m) , Col de Maure (1346 m) , Col de la Cayolle (2326 m) , Col de Toutes Aures (1124 m) en Col des Roubines (988 m) . Aart kon zijn Varadero volop uitproberen en genoot van het rijden door de bergen.

Na een paar dagen vertrokken we voor de laatste etappe van onze reis naar een camping in Carpentras. Vriend Tsjeard zou met vier vrienden de volgende dag Le Mont Ventoux met de fiets beklimmen en het meebeleven van dit evenement zagen wij als het eindpunt van onze reis. We ontmoetten hen in het vakantiehuisje in Gordes en maakten afspraken voor de volgende dag.
De renners vertrokken om 9 uur naar boven.
Aart volgde hen met de volledig bepakte motor (we hadden 's morgens om 6 uur de tent al ingepakt), Anneke reed mee in de auto van Jolanda met drankjes, hapjes en camera's.
Het was een zware klim in de hitte. Maar na een verrassende wedstrijd waren er om 12 uur vier van de vijf fietsers boven.

Tijd voor ons om de reis terug naar huis te beginnen. Met een overnachting in een Etap hotel in Beaune reden we in twee dagen naar huis.
Drieëneenhalve week waren we onderweg geweest. We hadden 9 campings bezocht en er stond 10.342 km. op de teller.
Het was een mooie, onvergetelijke reis van 6.600 km samen op de motor, die hele warme zomer van 2003.

Kijk hier voor meer foto's.